Leonida - miasto 1

Śniła o wiośnie i o mieście, które do złudzenia przypominało to, w którym mieszkała, ale nim nie było; te same tramwaje jeździły nie istniejącymi ulicami do dzielnic, które już albo jeszcze nie było. Czasami wypuszczała się na wędrówki po kraju i tam przekonywała się, że miasta o tych samych nazwach leżały gdzie indziej i wyglądały inaczej. Wiele razy śniła o dworcu kolejowym, którego nigdy nie widziała.

Czasami po przebudzeniu zastanawiała się, co to za miasto i co za kraj, czy to tylko wytwór jej wyobraźni czy też ta słynna rzeczywistość alternatywna czy równoległa; a potem przypominała sobie wszystkie opowieści o życiu w snach i snach w życiu i porzucała chęć i zamiar opisania tych podróży. Jednak siedząc z kubkiem herbaty przy kuchennym stole albo czekając na ucznia rozmyślała, co by się stało, gdyby systematycznie powoływała do życia tamten świat: wykreślała plany miasta, rysowała mapy, budowała - jak z klocków na przykład - stacje kolejowe i wysokie żurawie portowe stolicy, w jej snach leżącej nad morzem. Czy jej mężczyzna byłby wtedy nie z nią, a tą drobną blondyneczką, którą wyśniła tej nocy? Czy wokół torów tramwajowych linii numer jedenaście wyrosłyby nagle, zastępując pole i boisko, wąwozy starych, strzelistych kamienic, w których nie było elektryczności? Czy panowałby wieczny półmrok, godzina przedświtu i zmierzchu jednocześnie, rzadko przechodząca w prawdziwą noc i dzień?

Nie wiedziała, ale chciała się dowiedzieć, wybrała więc sposób jej zdaniem najłatwiejszy: wynajęła kogoś, aby śnił dla niej.

7.I.001

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

A completely different story

for Sam, who brought them back There was a forest, and in that forest there was a lake, and on that lake there was an island, and on that island there was a mountain, and on the top of the mountain there was a tower. In the topmost chamber of the tower there was a mirror and a chest. And a wolf, curled around himself, with a bushy tail covering his nose.   The Third Fairy stood in the doorway, panting. She hated the stairs. She particularly hated the stairs if before climbing them she had to run across the forest with no shoes on, then swim across the lake and climb the mountain, all in the bloody velvet dress.  The wolf raised his head and barred his teeth. His yellow eyes sparkled menace. - Password! - he barked.  - Fuck you! - barked back The Third Fairy. She crossed the room and yanked at the lid of the chest. It didn’t move. She kicked it and then started to jump on one leg, swearing. The wolf looked at her with disgust. - Where is the key? - she hissed through
Czytaj więcej

Untitled

The 21st century brought with it the abolition of witches. The karmic debt in the previous centuries was usually dealt with by fire. You indebted yourself to the witch, then you waited some time and burned her just before you had to pay. Of course, it did not really work that way, because the debt accumulated somewhere and hit someone, but most people thought it was this easy. Do not pay, and then, when your time is up, gang up together, tie her up, douse in tar and set on f ire. In the 21st century, with its safety measurements and flammable materials out of reach, and most of the people scared to death to use them, the witches started to learn, finally, about the other side of the karmic debt. The execution. The decision whether to execute or not. The power it entailed. All those little ways in which the life of those who wronged them could be turned into misery. The fireball they usually were turned into, now they held in their hands. To throw, or not to throw. There were mome
Czytaj więcej

Bajka z innej bajki

Dla mojego stada Na brzegu rzeki, przez którą zamierzała się z wilkiem przeprawić, Trzecia Wróżka spotkała skorpiona. - O, zobacz, pajęczak – ucieszyła się. Wilk spojrzał na nią dziwnie. - Wydawało mi się, że nie lubisz tego gatunku zwierząt? – mruknął. - Ja? Ja lubię wszystkie zwierzątka. Zobacz, jaki ma śliczny błyszczący pancerzyk. Wilk łypnął na skorpiona podejrzliwie. Pajęczak przydreptał bliżej. Wilk cofnął się odruchowo. - Ma paskudny kolec jadowy – zauważył. - E tam, jaki tam kolec jadowy, zupełnie malutki. Poza tym wszystkie skorpiony mają kolce jadowe, ale nie wszystkie są śmiertelnie jadowite, słyszałeś o tym? Ukąszenie niektórych boli jak ugryzienie komara. - Ten tutaj wygląda mi na takiego, co może zabić wołu – odparł wilk. - No ale zobacz, jakie ma piękne szczypce, takie duże… - Słuchaj, przestań – warknął wilk. – Jeszcze chwila, a nazwiesz go Żeluś, zabierzesz do domu i będzie spał na twojej poduszce, a wtedy ostrzegam, że ja się wyprowadzę. - Co, zazdrosny je
Czytaj więcej